Geruisloos glijdend over het stille meer werden we al meteen in slow motion mood gebracht. In datzelfde tempo ging het door het gebladerte naar het longhouse, een langwerpige houten paalwoning waar zo’n 15 families samenwonen en lief en leed delen. De benedenverdieping is toebedeeld aan de tweevoeters, kippen, honden, varkens. Op het gelijkvloers zijn de familiekamers gelijkmatig naast elkaar verdeeld. Ze komen allen uit op een soort veranda waar het gemeenschappelijke leven doorgaat, eten, praten, spelen, …

Wij werden ontvangen door de ‘chief’ die ons zijn zegen en zijn eigen huis, zegge matras in zijn ‘schoonste kamer’ gaf. Vanaf toen bleef de tijd stilstaan, er werd gegeten (op de grond in de veranda) gepraat (voor zover hun babylonische taal dit toestond) en palmwijn gedronken…
Of het aan dit laatste gelegen is, weten we niet, maar het was zeker weten een vuurvliegje dat ons vanboven ons muskietennet zand in de ogen strooide…;)

Lees meer